"ισως φταινε τα φεγγαρια"

τα γλυκαλανατα ποστ δεν τα μπορω. δεν αντεχω το μελο και το κλαμα, μου την δινει αφανταστα. προτασεις σαν "το ονομα σου γραφτηκε στην αμμο με μια σταγονα αιμα, κυλησε και την πηρε το ποταμι,μου ξεπλυνε τις στεναχωριες και εμεινε μονο η σιωπη να ουρζιαζει πως μου λειπεις" δεν τραβανε. τετοια μπορω να σας γραψω οσα θελετε. οπως τα θελετε, με λιγο ή πολυ κλαμα. δεν ειναι ομως αυτο το σημαντικο. το σημαντικο ειναι να μιλησεις χωρις αυτα. ή μαλλον το σημαντικο ειναι να μιλησεις χωρις καν να χρειαστεις λεξεις.

αν και ειναι ρομαντικοαπαυτουλι σημερα (μονο για σημερα) χρειαζεται μονο η πανσεληνος. ουτε λεξεις, ουτε αεναες μελωδιες που ταξιδευουν για να ερθουν να σε βρουν , να σου χαρισουν κοχυλια και δωρα του βυθου (μπουαχαχα) ουτε καν εσυ. μονο το φεγγαρι.

καληνυχτα καλα μου παιδακια. και μακρια απο κακοτοπιες ;)