"μια μικρη φωλια θα χτισω, χελιδονι γυρνα πισω"

πριν απο καμποσα χρονια θυμαμαι οτι αυτη η μερα ηταν ξεχωριστη. η μαμα ειχε σιδερωσει τα "καλα" μου ρουχα και με περιμεναν στην κοκκινη καρεκλα του γραφειου. απο κατω τα ασπρα συνηθως παπουτσακια και διπλα ενα ζευγαρι καλτσουλες. πανω στο γτραφειο υπηρχε η καινουργια τσαντα με οοολα τα σχολικα. αυτο απο μονο του ηταν μια ξεχωριστη διαδικασια. για να μας ενθουσιασουν οι γονεις, μας βγαζαν στα μαγαζια και ψωνιζαμε μολυβια, γομες, τετραδια και ενα σωρο σκατουλακια. ισως να μην ειναι τυχαιο οτι κανω συλλογη απο γομες.. ξαναγυρναω στο θεμα. καναμε μπανιο, βαζαμε καθαρες πυζαμες και η μαμα μας στεγνωνε τα μαλλια. πριν κοιμηθουμε τους φιλουσαμε ολους με τη σειρα, παππου, γιαγια, θειο, μπαμπα και μαμα, οπου μας ελεγαν τις σχετικες ευχες.

τελος παντων. το πρωι μας ξυπνουσε η γιαγια, μας εβαζε τις καλτσες στο κρεβατι,ενω μισοκοιμομασταν, τραβωντας το ποδι κατω απο την κουβερτα. ηταν η μονη μερα που δεν τσακωνομασταν με την αδερφη μου, σε ποια θα βαλει τις καλτσες πρωτη για να κερδισουμε 2 λεπτα υπνου ακομα.

ποτε, μα ποτε οσο ημουν μαθητρια δεν σκεφτηκα την σημερινη μερα απο τη μερια του εκπαιδευτικου. δεν φανταζομουν οτι και εκεινος θα ετοιμαζοταν. εκανα μπανιο και εφτιαξα τα μαλλια μου, βρηκα τα ρουχα μου και σιδερωσα, "καλα" θα τα ελεγες. (να και κατι που δεν αλλαζει). εφτιαξα τα χαρτια που πρεπει να εχω αυριο και τωρα θα πεσω για υπνο γιατι αυριο το ξυπνημπίπ θα μας ξυπνήμπιπ στις 7:30. πρωτη μερα ειναι, ας μην ερθει ο παπας πριν απο μενα. δεν λεει..

καλα μου παιδακια ειμαι ετοιμη για την νεα χρονια. οσα χρονια και να περασουν θα εχω το ιδιο αγχος; θα δω τα μικρα μου, τον κωνσταντινο,την κατιανα και την ιωαννα που φετος θα ειναι "μεγαλα" και θα υποδεχτω τα φετινα μου προνηπια. αυτα ειναι..

αντε καλη μας νυχτα, καλη χρονια σε εσας, τα παιδια σας και τα ανιψια σας..