"μη γυρισεις μωρο μου"

καποτε, πριν πολλα χρονια ειχα δυο φιλες. ποτε δεν ημουν κτητικος ανθρωπος στις φιλιες μου (για να μην πω μεγαλη κουβεντα και για τις σχεσεις, μιας και ουτε μεγαλη μπουκια εφαγα). λοιπον τα χρονια περνουσαν και ημουν χαρουμενη, γιατι αν εισαι εφηβος, ολα σου πανε καλα ΑΝ εχεις καλους φιλους και δεν εισαι μονος σου στα διαλειμματα. δεν ειχα προβληματα τοτε. μεχρι που ενα απογευμα βρηκα ενα χαρτι της καλη μου φιλης και ειδα οτι ολα ηταν πιπες.λεξεις που ουτε φανταζομουν οτι καποιος στον πλανητη χρησιμοποιει. απο τοτε μισησα τα πρωινα φιλια που διναμε στη γωνία του σπιτιου μου καθε μερα, πηγαινοντας σχολειο. μισησα τις δηθεν αγκαλιες που δεν "τσαλακωνεται" η πλατη και τα χερια δεν λυγιζουν, σαν της μπάρμπι. μισησα βραδυνες εξοδους για ξεσαλωμα, και μπανια αρχες του ιουνη μετα τα διαγωνισματα.μισησα οτι ειχε σχεση με καθετι με εκανε να νιωθω λιγη. εκανα τις ορμονες μου σκατα και 6 χρονια μετα ακομα το πληρωνω.βεβαια της χρωσταω ενα πραγμα. τις σπουδες μου στην αθηνα. αν δεν ηταν αυτη και ολα τα "αυτα" της δεν θα εφευγα.

καποτε ζουσα στην αθηνα. γνωρισα μια παρεα και κολλησα. δεν μπορουσα να εξηγησω πως περνουσα τοσο καλα μαζι της. δεν ηταν εκει το θεμα μου δηλαδη. εκανα οσα ειχα φανταστει να κανω. μονο μια καλη και ισορροπημενη σχεση μου ελειπε.

καποτε ηρθε και αυτη. νομιζα πως βρηκα το λιμανι μου. αργα, πολυ αργα, κατεληξα πως το λιμανι ηταν μονο μια βραχονησιδα. δυστυχως ειχα ηδη πεσει πανω της για να...(κατσε να δεις πως το ελεγε) "για να ειμαι ΕΓΩ καλα, για να μην μου το κανει αυτο". πως μπορεις να αγαπας και να παραδινεσαι,δεν ξερω. ακομα και τωρα δεν ξερω πως ημουν με καποιον χωρις να εχει την παραμικρη αξιοπρεπεια να μου μιλησει στα ισα. εχω μεινει με την απορια. παντως αφου ειπα να τα πω ολα (οκ..οχι ολα. αλλα πολλα) σου λεω εδω το μυστικο μου. τοτε σου ειχα πει πως δεν εχει αλλαξει τιποτα.μπαρμπουτσαλα(κοιτα κατι λεξεις). τωρα σου λεω απλα οτι εχεις πεσει στα ματια μου, ειχες πεσει στα ματια μου. και να σου πω? νιωθω ωραια γιατι εχω ησυχη την συνειδηση μου. με εσενα τουλαχιστον ειμαι καθαρη και αυτο φτανει γιατι μπορω να χαμογελαω κρυφα καθε φορα που σε βλεπω, και να ξερω οτι ξερεις ποσο "μικρος" εισαι.

καποτε ειχα μια φιλη. μεγαλυτερη απο μενα. νομιζω πως για αυτην εκανα τις μεγαλυτερες θυσιες. και τι καταλαβα. τωρα γελαω με τις γελοιοτητες που κανει. οκ..το παραδεχομαι. καποιες φορες στεναχωριεμαι και ξερεις γιατι.. γιατι υπαρχει ενα παιδικι που το θυμαμαι ακομα να μου χαμογελαει και λιωνω. κριμα.

καποτε, ουτε που θυμαμαι γιατι στο μυαλο μου εχει παρει απιστευτες διαστασεις ηρθε ο "απο ονειρο βγαλμενος". κολλημα απο το πρωτο εμμεσεν. τοσο κολλημα που δεν υποηρχε τιποτα. ωρες με το πληκτρολογια αγκαλια και μετα το κινητο. τα απιστευτα λεφτα στον οτε. βλεπεις τους ερωτες μου παντα τους πληρωνα αρκιβα και η αληθεια ειναι οτι με αυτον το παρακανα. κοστιζει το εξωτερικο. και να σου πω κατι που δεν φανταζεσαι αγαπητε φιλε αναγνωστη; και εδω την πατησα. γιατι ο μαλακας (ετσιτον φωναζω τωρα) ειναι ΠΟΛΥ μαλακας. και οσο πιο πολλες μαλακιες κανει,τοσο πιο πολυ θελω ακομα και τον τωρα,να τον χαστουκισω και να του πω πως δεν αξιζει μια. μια ομως. και εκει ακριβως που το σκεφτομαι απορω γιατι ακομα ασχολουμαι. η αννα λεει οτι ειναι απωθημενο. ειναι; δεν με νοιαζει. αληθεια ποιος μπορει να του πει πως δεν φερονται ετσι; πως οι ανθρωποι δεν ειναι παιχνιδι για να περνας την ωρα σου. πως ολοι κανουμε μαλακιες βρε παιδια μου..αλλα εσυ το παρακανες.

καποτε..μετα, χανω τον λογιαριασμο, ηρθαν πολλα. καλα και κακα. πραγματα που σε κανουν να σκεφτεσαι και να αναθεωρεις ανθρωπους και καταστασεις. να μπαινεις στην γνωστη φαση "εγω ποιον εχω?" . ευτυχως, ειμαι τυχερη γιατι μπορω και μετραω στα δαχτυλα του ενος χεριου ανθρωπους που ειναι κοντα μου σημερα. και λεω σημερα,γιατι χαρη σε ολους οσους προαναφερθηκαν,καταλαβα οτι το "σημερα" γινεται γρηγορα "καποτε".


καληνυχτα σας..