Παραμυθουπολη

Saturday, November 22, 2008

μακαροναδα αννας και οχι γιουβετσι..

λιγο η μυρωδια φρεσκοπλυμμενου ρουχου στο καλοριφερ,
λιγο ο αερας που λυσσομαναει εξω απο το παραθυρο μου,
λιγο η θαλασσα που απο χτες δεν λεει να ηρεμησει,
λιγο τα παιδια που τρωνε ολα μαζι την μακαρονα της αννας,
λιγο το χτεσινο πλυμμηρισμενο μου σπιτι,
λιγο οι πονοι στα χερια και στα ποδια,
λιγο οι προχτεσινες σκεψεις περι φιλιας,
λιγο οι χτεσινες σκεψεις περι σχεσεων,
λιγο τα αεροδρομια που παντα με επηρεαζουν, ειτε πεταω ειτε οχι..

σημερα εμεινα ολη μερα μεσα, εκτος απο ενα γρηγορο και απαραιτητο
σουπερ μαρκετ. και εγω οπως ολη η πολη εβγαλα εκτακτο δελτιο για
επικειμενα μαλακομπουκωματα να προλαβω οτι μπορω και να μεινω μονη
σε ενα σπιτι που σκαει ο τζιτζικας για να κοιμηθω, να ξεκουραστω,
να διαβασω το βιβλιο μου και να μην χρειαζεται να κανω τιποτα.


τα τηλεφωνα δεν τα γλιτωσα. ειναι που αρχισα να μαθαινω πως ειναι να
λες οχι και ευτυχως δεν μου χαλασε κανεις τις μυρωδιες μου,
την αισθηση του καθαρου και φρεσκοπλυμμενου σεντονιου και τα ζεστα
απο το πιστολακι φρεσκολουσμενα μαλλια.

τακτοποιημενο σπιτι, τακτοποιημενες σκεψεις! καιρος δεν ηταν;

οσο για το χτεσινο ονειρο και τα σημερινα λογια πρεπει και το τονιζω
ΠΡΕΠΕΙ να αρχισω να μαθαινω και πως να μην χαλιεμαι ουτε στο ελαχιστο,
πως να μην χαλιεμαι αν τον βλεπω στο ονειρο μου μετα απο τοσο καιρο,
πως να μην χαλιεμαι αν μου λεει για κοπελες,
πως να μην χαλιεμαι αν ειναι μακρια,
πως να μην χαλιεμαι που εγω ειμαι μακρια,
πως να μην χαλιεμαι που ο μικρος ειπε με θεια πρωτη φορα και εγω κλαιω
ακομα..

ενα ξερω:εξω φυσαει και μεσα δεν εμεινε τιποτα.

καληνυχτα