ενας κοσμος για να ονειρευεσαι..

ροζ σπιτακια με κοκκινες σκεπουλες ξεφυτρωνουν απο παντου..καθε θαμνος κρυβει και την χαρα της ανακαλυψης (σαν τα κιντερ! ) . απο μικρα ζωακια μεχρι στρουμφακια μπορεις να βρεις. μουσικες ακουγουνται απο μεγαλα μεγαφωνα (μια ευγενικη προσφορα του δημου). τα σκουπιδια, ο θορυβος, και ολοι οι "κακοι" ανθρωποι εξαφανιζονται με το μαγικο ραβδι που καθε βραδυ ξεκουραζεται στην μεγαλη αιθουσα με το πιανο.

τα βραδια ολοι κοιμουνται..μονο τα ονειρα ξυπνανε και τρεχουν ξυπολητα πανω απο τα κρεβατια μας. Οι εγνοιες φευγουν στις μυτες των ποδιων και δεν ξαναρχονται ποτε. Οσο για τους θυμους, τις φωνες και τους τσακωμους..αφηστε! ζουν ενα δραμα. μας ειπαν να τα πεταμε στον Διάραχο, τον μεγαλυτερο γκρεμο λιγο πιο εξω απο την παραμυθουπολη, εκει τσουλανε μεχρι κααατω κατω και ουτε που ακουγονται ξανα.καποιος μας ειπε οτι θα βαρεθουν και θα σταματησουν να φωναζουν.μετα γινονται υπεροχες μελωδιες και μονο τοτε μπορουν να γυρισουν πισω.

στην εισοδο της παραμυθουπολη υπαρχουν τρια μεγαλα δεντρα. το ερωτοδεντρο, το εμπνευσοδεντρο και το χρονοδεντρο. το ερωτοδεντρο σου δινει πολλη πολλη αγαπη και οταν μεγαλωσεις και ωριμασουν οι καρποι του σου δινει εναν μεγαλο ερωτα, ακριβως οπως το φανταστηκες. το εμπνευσοδεντρο σου δινει εμπνευση για να ασχοληθεις με οτι σου αρεσει, απο την ζωγραφικη μεχρι την φυσικη και απο την δημοσιαγραφια μεχρι την μαγειρικη. το χρονοδεντρο ομως ειναι το πιο σημαντικο. με πολυ μεγαλη ριζα και γερα κλαδια δινει πολλους καρπους στους ανθρωπους καθε μερα. ειναι οι καρποι του χρονου και της εξελιξης. γιατι ποιο ειναι το μελλον της πολη μας χωρις να εχει προοδο; οταν μαλιστα καποιο απο τα αλλα δυο δεντρα σταματησει να δινει καρπους για λιγο , το χρονοδεντρο φτιαχνει διπλασιες ποσοτητες με υπομονη και καλη θεληση, ειδικα φτιαγχμενη για τους ανθρωπους που βιαζονται να βρουν ολα τα αγαθα.

τις μερες που εχει ηλιο και οι πεταλουδιστες πετανε πανω απο τα μπουμπουκια, ανεβαινουμε στα συννεφα και πεταμε ψηλα ψηλαα...παμε βολτες στο δασος και στην θαλασσα και λεμε τραγουδια μεχρι να σταματησει η μουσικη, ζωγραφιζουμε σε πετρες και λεμε τις καλυτερες ιστοριες που φταχτηκαν ποτε.

τις μερες που ο καιρος δεν ειναι καλος μαζευομαστε στην μεγαλη αιθουσα..ναι ναι εκει που ξεκουραζεται το μαγικο ραβδι, και ολοι μαζι δεν φοβομαστε ουτε κεραυνους ουτε αστραπες.

ακομα και το χιονι ειναι τοσο γλυκο σε αυτην την πολη. πεφτει πυκνο και ροζ με γευση φραουλας.

ε! νομιζω πως μερικες φορες εμεις οι ανθρωποι ειμαστε υπερβολικοι...μα ακου χιονι με γευση φραουλας!!! ;)

για..

τον αμπι, τον σταυρο, την μαρια, την ραμονα, την βανεσσα, το νικο, το νικολη, τη γιερινα, την ιουλια, την στελλα, τον νικο, το νικολα, τον κριστιαν, τον ρογκερς και φυσικα την μεγαλυτερη φατσα και τρελη μου αδυναμια τον Κωνσταντινο (εδω επιτρεπεται να το δειξω ετσι;)..
πρακτικη τελος!

θα κλαψω αυριο,..οχι και τωρα!δεν λεει..