Παραμυθουπολη

Sunday, September 04, 2005

μην πεσεις!

παρτε σκηνικο:

μια ομορφη παιδικη χαρα, παιδακια παιζουν, τρεχουν και γελανε! τα κοριτσακια κυνηγουν τα αγορακια (και τουμπαλιν) ! ολα ειναι ομορφα και χαριτωμενα! ξαφνικα μια στιριχτη φωνη ακουγεται..ναι! ειναι η μαμα/παγκακι (εκει αραζει) "γιωργακηηηηηηηηηηηη, μην πεσεις, θα σε βαρεσω" .

α χα!μια χαρα το καταλαβες! εδω ΑΚΡΙΒΩΣ ειναι που παθαινω εγκεφαλικο! γιατι χρυση μου γυναικα μου το κανεις αυτο στα 22 μου; τι φταιει το παιδακι αν πεσει; πιστευεις οτι του αρεσει οταν δεν εχει προλαβει να φυγει το καυκαλο απο το γονατο, να φτιαχνει αλλο παραδιπλα; ή νομιζεις οτι γουσταρει να ανοιξει το κεφαλι και να παει για ραμματα; ο πονος ειναι πονος. αν το μαλωσεις ή ακομα χειροτερα αν το χτυπησεις και εσυ, τι νομιζεις; την επομενη φορα που θα ανεβει στο μπι εμ εξ θα "αναλογιστει" το ξυλο που το εδωσες και δεν θα πηδησει τη μαντρα; ε????

η μεχρι τωρα πειρα μου, αλλα και η πειρα αξιων συναδελφων, πολυ παλαιοτερων απο μενα συμφωνει σε ενα πραγμα. πιο πολυ χεζεσαι εσυ μαμα/παγκακι παρα το παιδι σου οταν πεφτει. και οταν εσυ χεζεσαι πιο πολυ, του φωναζεις, το χτυπας, το μαλωνεις και αυτο ποναει ακομα πιο πολυ. οριστε μας!

το ποστ αυτο το εμπνευστηκα απο το κρεβατι του πονου. ειναι γεγονος! εφαγα την καλυτεροτερη σαβουρα εβερ. επεσα στα σκαλια του σπιτιου μου!ευτυχως γλιτωσα με μελανιες και χτυπηματα σχεδον παντου (μεση, χερι, πλευρα, ποπος με το συμπαθιο, ωμοι και λεκανη) . ευτυχως δεν εσπασα τιποτα αλλα ποναω αρκετα ικανοποιητικα. η μεγαλυτερη μελανια δε, που δεν κανει να σας πω που βρισκεται, ειναι σκετο ποιημα, μεγαλουργησα παλι!

οκ! τα ειπα και ησυχασα τωρα! καλα μου παιδακια καλη σας νυχτα, προσοχη στα σκαλια και αν βρεθειτε σε παιδικη χαρα να θυμαστε "libre de se salir" ;)