"ακουω μια φωνη σαν τη δικη σου"

τις περισσοτερες φορες ξεχναω οτι εισαι μακρια..γενικα ξεχναω. διαλεγω να θυμαμαι μονο οσα με συμφερουν. και την αλλη την ξεχναω. αλλιως το ειχα φανταστει αυτο το βραδυ, εμεινα μπροστα απο μια οθονη με την ηλιθια ψευδαισθηση οτι σου μιλαω και ακους. μενει τιποτα αλλο να κανω; α! κατι εμεινε..να ελπιζω πως τωρα εισαι καπου/οπου και με σκεφτεσαι, ξερεις..οχι κατι του ματσ. μια γρηγορη σκεψη και ενα χαμογελο φτανει. να σε δουν οι αλλοι, να ρωτησουν γιατι γελας και εσυ να χαμογελασεις πιο πολυ και αδιαφορα να πεις "τιποτα" .

πως μπορει ενα σκετο τιποτα να κρυβει για εμενα τα παντα;

θα παω να κοιμηθω τωρα, εχω ακομα στο μυαλο μου την φωνη σου, θα φτιαξω και την εικονα σου στο κρεβατι μου (στην εξω μερια) και ολα μια χαρουλα. θα προσεχω, "θα παιρνω μισες ανασες για να μην σε ξυπνησω".

καλη σου νυχτα, φιλι μεγαλο, ονειρα υπεργλυκα..
(μονο για σενα, μονο εσυ. και να φανταστεις δεν ημουν ποτε κτητικος ανθρωπος)