Παραμυθουπολη

Thursday, May 05, 2005

"να μην χαθουμε ετσι;"

Ένα βραδυ νομιζω της Μ. δευτερας χτυπησε το σταθερο

-καλησπερα. Την αντιγονη θα ηθελα.
-η ιδια.
-αντιγονη γεια, ειμαι η αγγελικη η Α. από το γυμνασιο. Τι κανεις;

περασαν καποια δευτερολεπτα μεχρι να βρει η σκεψη την μνημη και να απαντησω σαν χαμενο ένα σκετο «καλα».

-σε πηρα για την συναντηση. Ειχαμε πει πρωτη μαη και επειδη πεφτει πασχα λεμε να γινει την τεταρτη μετα. Θα μπορεσεις;
-ε..ναι ναι! Βεβαια.
-με την ελσα βλεπεστε; Θα την ειδοποιησεις;
-ναι..τωρα θα την δω.

Στο τελος της τριτης γυμνασιου ειχαμε φτιαξει κατι βερακια που γραφανε ημερομηνια επανασυνδεσης. Το ειχα ξεχασει, δεν θυμομουν ότι ειχαμε πει για το 2005. φοβερο σκηνικο.. καλεσαν και τις δυο αγαπημενες καθηγητριες του τμηματος.
Η φιλολογος καταφερε να ερθει και μαλιστα συγκινηθηκε και περασε καλα, ειπε. Όταν την ειδε ο δημητρης (ο φασαριας) να μπαινει, ετριξε διακριτικα κατω από τα δοντια του, «τα τσιγαρα σβηστε», χαχα. Η ιδια δεν αλλαξε καθολου, ουτε καν τα μαλλια της. Εμεις παλι αγνωριστοι. Ειδα και τρεις συμμαθητες που ειχα να τους δω από τοτε, γιατι με καποιους αλλους πηγαμε μαζι και λυκειο. Ερωτησεις επεφταν συνεχεια «που εισαι; Τι κανεις; Παιρνεις πτυχιο; Σε θυμαμαι από τοτε που….» και δεν σταματουσαμε να μιλαμε., να γελαμε και να κουτσομπολευουμε γιατι δεν ηρθαν αυτοι που δεν ηρθαν. Ολοι όμως ειχαν κατι να πουν για καποιον αλλον. Άλλος δουλευει, άλλος σπουδαζει, άλλος ανοιξε μαγαζι, άλλος ηταν φανταρος και δεν τα καταφερε, άλλος εξαφανιστηκε, καποια αρραβωνιαστηκε. Τουλαχιστον οι περισσοτεροι εχουν επαφες και αλλους, Αυτό που μου εκανε τρομερη εντυπωση, (εκτος από ότι καποιος «φιλος» όταν του ειπαν για την συναντηση απαντησε «στα @@ μου»), ηταν το ποσο οικεια νιωσαμε ολοι μετα τα 5 πρωτα λεπτα. «Αντε και στην υγεια μας», «να’μαστε καλα» , και να το κρασι σε δυο αποχρωσεις να ερχεται και να εξαφανιζεται.. ωραια πραγματα ρε παιδι μου...κλεισαμε την ιδια μερα μεσα στο πασχα να βρισκομαστε, μην περασουν αλλα εφτα χρονια! με τους συγκεκριμενους θα τα ξαναπουμε. με τους υπολοιπους θα γινεται παντα το ιδιο..τυχαια θα τους δεις στο δρομο, στα πιο ασχετα μερη, θα χαιρετηθειτε, θα σιγουρεψετε οτι εχετε τα ιδια τηλεφωνα ακομα, και θα ακολουθησει η ιδια συνομιλια:


-ε ..να μην χαθουμε.
-ναι, ναι θα τα πουμε..

Ηθελα να ξερα το κανουν και αλλοι αυτό; συναντιουνται με συμμαθητες; με τα παιδια απο το στρατο;
εσεις; Πηγαινετε;