παιχνιδι νουμερο ενα/ουάν/αν/ούνο

εγω και η παραμυθουπολη μου δεχτηκαμε προσκληση απο
την beniamin τη δωδέκατη να παιξουμε με τις λεξεις :
Παραλογισμός, ανούσια, ασετόν, φλοκάτη και καγκελόπορτα. 

αναβω κερι και σας παιρνω μαζι μου εκει που παντα παω μονη,
στη φαντασια μου.


Καθόταν στο τραπεζάκι του σαλονιού και έσβηνε με μανία το ασετόν
απο το νύχι. Το ίδιο νύχι κάθε φορά. Έβαφε, έσβηνε και πάλι απο την αρχή. 
Έβαφε και έσβηνε με μανία. Δεν έπρεπε να τα έχει βαμμένα. Παραλογισμός. 
Θυμόταν αυτά που της φώναζε,για την ακρίβεια ούρλιαζε κοιτώντας την
φωτογραφίας της. Ανούσια λόγια που με την πρώτη ευκαίρια θα τους 
πατούσε μπακσπέης και ντιλίτ. "Έχει θυμώσει. Σίγουρα μου έχει θυμώσει." 
Η  φλοκάτη έγινε αφιλόξενη για το αφράτο της δέρμα. Δεν μπορούσε
να σταθεί πουθενά. Έφυγε.
Οδηγούσε για 15 λεπτά ώσπου έφτασε στο γνώριμο μέρος.Η μεγάλη 
καγκελόπορτα ήταν κλειστή. Άφησε το αμάξι και περπατησε
σκυφτή. Την χαιρέτησαν δυο τρεις κυρίες με μαύρα. Δεν γύρισε.
Εκεί έχεις το δικαίωμα να μην γυρίσεις. Την πλησίασε αθόρυβα. Κάθισε στο
άσπρο παγωμένο μάρμαρο και της ψιθυριζε κλαίγοντας, μην ακούσουν οι δίπλα:
"Συγγνώμη. Πήγες με άφησες και εσύ και τώρα τι να πρωτοκάνω. Δεν άντεξα.
Τα έβαλα με όλους και με σένα. Συγγνώμη. Εσένα δεν θα σου ξαναφωνάξω".
Φεύγοντας ανάψε το καντήλι και ευχήθηκε στην αδερφή της καληνύχτα.


Σε αυτό το σημείο ευχαριστούμε πολύ την beniamin και δίνουμε πάσα να γραψουν
οτι θέλουν με τις λέξεις νταούλι, μύθος, ποτήρι, εφιάλτης, κλειδί στους:

αναστασια
αρετη
παναγη
μαιρη
φοβερο