να κανω ποστ ή να μην κανω...

ετσι λεω εδω και λιγα λεπτα και κοιταω το αδειο κουτι σαν
προκληση. μην νομιζεις.., απλα με κανει να σκεφτομαι
συγκεντρωμενα. ισως να με αγχωνει, να με κανει να
ξανασκεφτομαι ολα οσα σκεφτομαι μπερδεμενα μεσα στη μερα
και προσπαθω να κανω οτιδηποτε αλλο για να την γλιτωσω.

μπερδευτηκες παλι?

χμ..ας το ξανασκεφτω. ειμαι 24, ανεργη μεν, αλλα εχοντας
χρηματα για να ζησω (και οχι μονο), χαρη στους γονεις και δικο
μου σπιτι. εχω σχεση, εχω φιλους (δεν μας παιρνει για
αμφιβολιες τωρα , στην επομενη κριση), εχω αμαξι, μαζευω κανονικα
τις συλλογες μου χωρις να μου λειπει τευχος ασε που το πσκ ειχα
τον μπεμπουλη εδω οποτε τον φχαριστηθηκα. επισης στην επομενη
κριση να μην ξεχασω να σκεφτω γιατι αυτη η παραγραφος, ή καποια
σημεια της τελος παντωνς θα επρεπε να με κανουν  ευτυχισμενη..

ας σκεφτω τωρα με σειρα προτεραιοτητας τι ειναι αυτο που με αγχωνει
πιο πολυ..

λοιπον εχουμε και λεμε:
1) υγεια
2) παρασταση
3) ασεπ
4) κατασκηνωση

οκ. για το ενα νομιζω οτι εχω οσους λογους θελω και ακομα παραπανω
να εχω χεστει. λιγο οτι διαβαζω συνεχεια ιατρικα, λιγο οτι θυμαμαι
απεξω συμπτωματα αμεσως σκεφτομαι τι μπορει να εχω. βεβαια δεν ειναι
και λιγο οτι η εξεταση υπηρχε απο το '99 και κανενας δεν ειδε εκεινο το 8.
ετσι και εγω ολη μερα ειμαι με το κιτρινο κουβαδακι μου. καθε φορα που
παω στη μπανιερα θυμαμαι την κωνσταντινα την ψιλικαντζου που επρεπε
να κανει εξετασεις κοπρανων(ποσο ειχα γελασει με εκεινο το ποστ, που να 
ηξερα οτι θα περνουσα και εγω παρομοια) και θεωρω οτι αυτο που κανω ειναι
το ιδιο παλουκι. ολη μερα με το κουβαδακι μου και προσοχη μην φυγουν και
απεξω. μα ρε φιλαρακι στην αρχη και στο τελος πανε λιγο ατσαλα τα τσισακια.
τι να κανω μου λες???  
πιεση και αγχος και με αυτο γιατι ποτε δεν ημουν καλη στις πιθανοτητες
και το 1 στο 1500000 περιπου δεν μου λεει κατι.
ασε που η κιτσα μου λεει το πιο σοφο "οσο ψαχνεις..βρισκεις"!

παμε στο ναμπερ του! εδω να σας πω οτι μπορει καποιες φορες να αλλαζει
θεση με το ναμπερ θρι. αναλογα την ωρα και τι σκεφτομαι. παντως για την
παρασταση χεζομαι λιγο μπας και δεν παει καλα. πρωτη φορα ειναι που
αναλαμβανω κατι τετοιο και απλα θελω να τσουλησει. θελω ολοι να μεινουν
ευχαριστημενοι. δυσκολο ε???

οσο για το ναμπερ θρι που καποιες φορες γινεται ναμπερ του βρηκα τι με
αγχωνει. ενα πρωι το σκεφτηκα. δεν ειναι οτι δεν θα περασω. οκ..εκανα
μια μεγαλη προσπαθεια, χαλασα ωρες, λεφτα, διαθεση, ενεργεια αλλα ιτσ
οκ. δεν ειναι οτι εχω παιδια ή οτι θα πεθανω της πεινας οπως αλλοι.
το μεγαλο μου αγχος ειναι οτι απλα αν δεν περασω και δεν τα καταφερω
δεν ξερω τι αλλο να διαβασω, τι αλλα να μαθω ή πως να τα γραψω στην
επομενη φορα. γιαυτο και νομιζω οτι αν δεν περασω τωρα δεν θα περασω
ποτε. αυτα σκεφτομαι και γινεται νουμερο δυο. νουμερο θρι γινεται γιατι 
ανοιγουν θεσεις για τους νηπιαγωγους και γιατι εχω 2 καλες προτασεις
απο σεμπτεμβρη.

και παμε στο νουμερο τεσσερα. αυτο ειναι απλα αγχος, γιατι φετος
εχω μονο την οργανωση και οχι παιδακια. ειναι πιο κουλ, θα ξεκουραστω,
θα βγαλω λεφτα και θα ειμαστε μια χαρα. αυτο που με κολλωνει ειναι φυσικα
οτι 22 μερες ειναι πολλες και δεν ξερω αν θα αντεξω.
ασε που σαν τον σκυλο του παβλοφ μου τρεχουν σαλια..

αυτα. ισως οχι μονο αυτα. ισως πολλα αλλα. δεν αντεχω ομως τωρα.
το πρωι θα παρω το κουβαδακι μου και θα το δωσω εκει που ανηκει. θα
μου παρουν και αιμα και θα περιμενουμε για να δουμε τι θα γινει με τις
υπολοιπες εξετασεις για να μην παρω τσαμπα ακτινοβολια.

μα 1 στο 1500000;;; ε..εχει πλακα να ψαχνεις για τον τζοκερ.
καληνυχτες