αμα βρεις τιτλο για αυτη τη .... εισαι ο ηρωας μου.
αν και τοσο αργα (4 ειναι, νυχτα εξω) δεν μπορω να καταλαβω
που βρισκω την ορεξη και που ακριβως χανω την νυστα.
απο τοτε που σταματησα το σχολειο συνηθως 12, 1 αντε το πολυ
2 αν ειμαι για ποτο, θα ψιλονυσταξω. δεν καταλαβαινω.
σημερα ηταν γενικα μια περιεργη μερα, δεν θα πω σκατομερα
γιατι εγινε το θαυμα. ωραια ηταν, γουσταρα, αν και ο ρυθμος
απο τις γατες με δυσκολεψε, γιατι ελεγα ειναι σημερα σημερα
τωρα ή σκετο τωρα τωρα? τελικα ηταν το πρωτο. πανευκολο ηταν.
και το ονειρευομαι, που του εβαλα αριστερο ολα δεκαταεκτα και
βγαινει "τρεχοντας" . απο το πρωι ηταν παραξενη η μερα. απο
την σφηχτη (ή σφιχτη, το χερι μου δεν το κοβω) χειραψια με
εναν ανθρωπο που αν και τον εβλεπα πρωτη φορα μου φανηκε τοσο
οικειος. μαλλον ενιωσε το ιδιο γιατι ειπε "ωστε αυτο ειναι
το κοριτσι μας". ποσο γουσταρα, ανεξαρτητα με ολα τα αλλα μου
ειχε λειψει τοσα χρονια. ενιγουεη ..
μιλησα και με την εφη και χαρηκα, εκλεισε το τριτο και μπαινει
στον τεταρτο. σε 2 εβδομαδες θα ξερουμε χεχε.
πριν, μαλλον πολυ πριν αν δεις τι ωρα ειναι κατεβηκα να παρω φρουτο
(δεν κατεβαινω τωρα πια) και ειδα ροδακινα. σκεφτομουν λοιπον τι
πραγματα δεν γινονται πια, αν καταλαβεις τον συλλογισμο μου απλα
σε παω.
εκτος λοιπον απο το προφανες
- δεν εχω καποιον να μου καθαριζει ροδακινα,(δεν αντεχω το χνουδι)
- δεν υπαρχει καποιος να μου φερει νερο αμα λυσσαω της διψας και
βαριεμαι να σηκωθω
- δεν εχω καποιον στανταρ με τον οποιο θα βγω
- δεν χτυπαει το κινητο μου απο μηνυματα πια (η αννα σημερα που ηθελε
τις σημειωσεις για τα ψυχοπαιδαγωγικα δεν μετραει;ρ)
- δεν φοβαμαι να αφησω το κινητο ανοιχτο, δεν χτυπαει πια στις 3
με κρισεις να παραμονευουν στο πρασινο κουμπι
- δεν με ρωταει η γιαγια μου συνεχεια τι κανει. το πηρε αποφαση
- δεν εχω κανενα αγχος για το που θα διοριστω
- δεν εχω κανενα αγχος, εκτος απο το αν θα καταλαβαινω τα ισπανικα
στην ισπανια
- δεν εχω φοβο
- δεν βολευομαι πια και σουλουπωνομαι καπως
αντιθετα και μονο για να τα δω γραμμενα
- νιωθω υγειης
- νιωθω ανανεωμενη
- αν δω κατι σχετικο δεν αισθανομαι χαλια, λιγη, μονη, δευτερη
- εχω καλη διαθεση (συνηθως) και χαμογελα για ολους
- βλεπω το αμπ-τρονικ και με πιανουν τα γελια
- τρωω υγιεινα (οκ, οχι παντα)
- παιζω μουσικη (γιεςςς)
- εχω χρονο για μενα χωρις τυψεις
- δεν εχω πουθενα γυρω μου μιζερια (μονο καμια φορα αν ανοιξω το
ψυγειο, αλλα και αυτο το αποφευγω)
καλα ειναι για αρχη. εμενα μου φτανουν για να ειμαι σιγουρη οτι
ετσι επρεπε να γινουν τα πραγματα αν και διαφωνουσα στον τροπο,
στον τοπο και στον χρονο.(ωραιος τιτλος για σιντι, βρισκεις;ρ)
γιατι οκ "ηταν καταλαθος" , (μα τι ατακα και αυτη), αλλα ολο και
καποιος θα ειπε οτι τα καταλαθος μερικες φορες ειναι και τα πιο
σωστα. και ισως να εχει δικιο ο νικος. μπορει σε Χ χρονο να κλαιω
και να χτυπιεμαι, πειραζει ομως? ενας σεισμος μπορει να δωσει
μετασεισμο σε αγνωστο χρονο και σε αγνωστο ριγμα. ετσι και εγω,
θα συνεχισω ωραια και καλα αλλα για καλο ή κακο καπου θα βαλω
μια σφυριχτρα και εναν φακο. περιμενω σιωπηλα στον μετασεισμο μου.
και τωρα που κοιταω τις παρενθεσεις μου φαινονται σκετη διαστροφη.
σαν να παλευουν 2 αντιγονες μεσα μου. η μια λεει οσα πρεπει και η
αλλη συμπληρωνει τα πιο "μεσα". να σφαζονται και να μαλλιοτραβιουνται
στα διαλειμματα, μεχρι να αλλαξω παραγραφο.
- μα αν δεν το γραψεις αυτο πως θα καταλαβει ο κοσμος;
- δεν χρειαζεται, αυτοι που πρεπει να καταλαβουν θα καταλαβουν.
- εισαι ηλιθια, στις παρενθεσεις ειναι το ζουμι.
- δεν υπαρχει ζουμι σε ολες αυτες τις αηδιες.
χμ..διαλεγω τις παρενθεσεις. νομιζω οτι μου πανε. ειναι μαλλον οι
προτασεις που θα ελεγα και εγω με λιγο σιγανη φωνη και πονηρο,
χαμογελο. νομιζω η ελιζα εχει πει αυτο το βλεμμα "ξερω πολλα
αλλα δεν σας λεω".
και αφου βλεπω οτι η ωρα ειναι 5 παρα, συνειδητοποιω οτι γερασα
και οτι αρχιζω να γραφω αργα, ή να σκεφτομαι αργα κλεινω το πισι
και παω να ψαξω τη νυστα μου.
μπας και ηρθε η ωρα για μαντι ? ε? ε?
καληνυχτα και καλο ξημερωμα, οπου να'ναι.
υ.γ "μερικοι σεισμοι δεν εχουν μετασεισμους"
μια ευγενικη χορηγια της Νationale Nederdanden(φυσικα και το αντεγραψα απο τον γουγλη,μην κανεις περιττες
σκεψεις χρυσο μου)
ας μου παρει καποιος το πληκτρολογιο απο τα χερια, πλιζ.
που βρισκω την ορεξη και που ακριβως χανω την νυστα.
απο τοτε που σταματησα το σχολειο συνηθως 12, 1 αντε το πολυ
2 αν ειμαι για ποτο, θα ψιλονυσταξω. δεν καταλαβαινω.
σημερα ηταν γενικα μια περιεργη μερα, δεν θα πω σκατομερα
γιατι εγινε το θαυμα. ωραια ηταν, γουσταρα, αν και ο ρυθμος
απο τις γατες με δυσκολεψε, γιατι ελεγα ειναι σημερα σημερα
τωρα ή σκετο τωρα τωρα? τελικα ηταν το πρωτο. πανευκολο ηταν.
και το ονειρευομαι, που του εβαλα αριστερο ολα δεκαταεκτα και
βγαινει "τρεχοντας" . απο το πρωι ηταν παραξενη η μερα. απο
την σφηχτη (ή σφιχτη, το χερι μου δεν το κοβω) χειραψια με
εναν ανθρωπο που αν και τον εβλεπα πρωτη φορα μου φανηκε τοσο
οικειος. μαλλον ενιωσε το ιδιο γιατι ειπε "ωστε αυτο ειναι
το κοριτσι μας". ποσο γουσταρα, ανεξαρτητα με ολα τα αλλα μου
ειχε λειψει τοσα χρονια. ενιγουεη ..
μιλησα και με την εφη και χαρηκα, εκλεισε το τριτο και μπαινει
στον τεταρτο. σε 2 εβδομαδες θα ξερουμε χεχε.
πριν, μαλλον πολυ πριν αν δεις τι ωρα ειναι κατεβηκα να παρω φρουτο
(δεν κατεβαινω τωρα πια) και ειδα ροδακινα. σκεφτομουν λοιπον τι
πραγματα δεν γινονται πια, αν καταλαβεις τον συλλογισμο μου απλα
σε παω.
εκτος λοιπον απο το προφανες
- δεν εχω καποιον να μου καθαριζει ροδακινα,(δεν αντεχω το χνουδι)
- δεν υπαρχει καποιος να μου φερει νερο αμα λυσσαω της διψας και
βαριεμαι να σηκωθω
- δεν εχω καποιον στανταρ με τον οποιο θα βγω
- δεν χτυπαει το κινητο μου απο μηνυματα πια (η αννα σημερα που ηθελε
τις σημειωσεις για τα ψυχοπαιδαγωγικα δεν μετραει;ρ)
- δεν φοβαμαι να αφησω το κινητο ανοιχτο, δεν χτυπαει πια στις 3
με κρισεις να παραμονευουν στο πρασινο κουμπι
- δεν με ρωταει η γιαγια μου συνεχεια τι κανει. το πηρε αποφαση
- δεν εχω κανενα αγχος για το που θα διοριστω
- δεν εχω κανενα αγχος, εκτος απο το αν θα καταλαβαινω τα ισπανικα
στην ισπανια
- δεν εχω φοβο
- δεν βολευομαι πια και σουλουπωνομαι καπως
αντιθετα και μονο για να τα δω γραμμενα
- νιωθω υγειης
- νιωθω ανανεωμενη
- αν δω κατι σχετικο δεν αισθανομαι χαλια, λιγη, μονη, δευτερη
- εχω καλη διαθεση (συνηθως) και χαμογελα για ολους
- βλεπω το αμπ-τρονικ και με πιανουν τα γελια
- τρωω υγιεινα (οκ, οχι παντα)
- παιζω μουσικη (γιεςςς)
- εχω χρονο για μενα χωρις τυψεις
- δεν εχω πουθενα γυρω μου μιζερια (μονο καμια φορα αν ανοιξω το
ψυγειο, αλλα και αυτο το αποφευγω)
καλα ειναι για αρχη. εμενα μου φτανουν για να ειμαι σιγουρη οτι
ετσι επρεπε να γινουν τα πραγματα αν και διαφωνουσα στον τροπο,
στον τοπο και στον χρονο.(ωραιος τιτλος για σιντι, βρισκεις;ρ)
γιατι οκ "ηταν καταλαθος" , (μα τι ατακα και αυτη), αλλα ολο και
καποιος θα ειπε οτι τα καταλαθος μερικες φορες ειναι και τα πιο
σωστα. και ισως να εχει δικιο ο νικος. μπορει σε Χ χρονο να κλαιω
και να χτυπιεμαι, πειραζει ομως? ενας σεισμος μπορει να δωσει
μετασεισμο σε αγνωστο χρονο και σε αγνωστο ριγμα. ετσι και εγω,
θα συνεχισω ωραια και καλα αλλα για καλο ή κακο καπου θα βαλω
μια σφυριχτρα και εναν φακο. περιμενω σιωπηλα στον μετασεισμο μου.
και τωρα που κοιταω τις παρενθεσεις μου φαινονται σκετη διαστροφη.
σαν να παλευουν 2 αντιγονες μεσα μου. η μια λεει οσα πρεπει και η
αλλη συμπληρωνει τα πιο "μεσα". να σφαζονται και να μαλλιοτραβιουνται
στα διαλειμματα, μεχρι να αλλαξω παραγραφο.
- μα αν δεν το γραψεις αυτο πως θα καταλαβει ο κοσμος;
- δεν χρειαζεται, αυτοι που πρεπει να καταλαβουν θα καταλαβουν.
- εισαι ηλιθια, στις παρενθεσεις ειναι το ζουμι.
- δεν υπαρχει ζουμι σε ολες αυτες τις αηδιες.
χμ..διαλεγω τις παρενθεσεις. νομιζω οτι μου πανε. ειναι μαλλον οι
προτασεις που θα ελεγα και εγω με λιγο σιγανη φωνη και πονηρο,
χαμογελο. νομιζω η ελιζα εχει πει αυτο το βλεμμα "ξερω πολλα
αλλα δεν σας λεω".
και αφου βλεπω οτι η ωρα ειναι 5 παρα, συνειδητοποιω οτι γερασα
και οτι αρχιζω να γραφω αργα, ή να σκεφτομαι αργα κλεινω το πισι
και παω να ψαξω τη νυστα μου.
μπας και ηρθε η ωρα για μαντι ? ε? ε?
καληνυχτα και καλο ξημερωμα, οπου να'ναι.
υ.γ "μερικοι σεισμοι δεν εχουν μετασεισμους"
μια ευγενικη χορηγια της Νationale Nederdanden(φυσικα και το αντεγραψα απο τον γουγλη,μην κανεις περιττες
σκεψεις χρυσο μου)
ας μου παρει καποιος το πληκτρολογιο απο τα χερια, πλιζ.
posted by analogio @ 5:41 PM
<< Home