το γιουβετσι χαλαει.

δυσκολη μερα..δυνατη. απο τις παιδικες αγκαλιες και τα φιλια χωρις ανταλλαγμα σε χαρουμενες σκεψεις και στο τελος η γκρι πραγματικοτητα..

σημερα, μεσα στη μεγαλη μου χαρα, εβγαλα το κινητο να σε παρω να σου τα πω ολα, να μην προλαβαινω να παιρνω ανασες, να βαλω τις λεξεις σε σειρα και να σκορπιζουν τα γελια μου, να περασουν απο καλωδια και ρανταρ για να ερθουν να σε βρουν. η τεχνολογια δουλεψε για μενα και το κινητο επαθε ενα ακομα μαλακομπουκωμα (βαλτε τη σιμ, γιου νοου) τοσα δευτερολεπτα οσο χρειαζοταν για να αλλαξω γνωμη..

παντως 70% ειναι καλο ποσοστο..και ευκαιρια για μια καλη αποτοξινωση..
λενε πως η αποσταση εχει μεγαλη σημασια, ε..να βαλω και αλλη; αρκετη δεν εχουμε εμεις;
ενα ερχομαι , πεντε φευγεις..με αριθμιτικη προοδο λυνεται το δικο μας προβλημα; ή δεν εχει λυση;
καταλαβα..και ας λεω οτι ειμαι χαζη, ειναι μονο δικο μου προβλημα, γιαυτο δεν μπορω να το λυσω.. κριμα ημουν καλη στα μαθηματικα.

καλη μας νυχτα, υπομονη..οπου να΄ναι τελειωνει!

σαν τα μωρα και εγω..ολη νυχτα μεσα στις κουνουπιερες και το πρωι ξυπναν με πεταλες στο ασπρο δερματακι τους.απο που περναν τα γαμημενα, μου λες;