φως στο τουνελ

αναρωτιεμαι εδω και μερες πως καποιος καταλαβαινει οτι
εφτασε πατο και τωρα ανεβαινει παλι στην επιφανεια.

ισως βλεπω καποια θετικα στοιχεια που με κανουν να χαμογελαω.

ερχεται η κολλητη μου μονιμα απο σερρες οπου σπουδαζε το σαββατο
και αυτος ειναι λογος που χαζογελαω. μου εχει λειψει πολυ να μενουμε
στην ιδια πολη.να βγαινουμε οποτε θελουμε. να ερχεται απο εδω και
να αραζουμε με τις ωρες. να βαριεμαι και να της στελνω μην "μαρη..δεν
ερχεσαι απο εδω να αραξουμε με ταινιες και βρωμικο;" . να περναει 
απο εδω οταν βγαζει τον ρικο για κατουρημα. ή ακομα και να με βριζει
που ακομα κοιμαμαι και θα χασουμε την ταινια στο σινεμα.

κατι αλλο που με κανει να νιωθω σαν μικρο παιδι ειναι η γεννηση του
ανιψιου μου που πλησιαζει. ειμαστε σχεδον ενα μηνα μακρια απο το
να τον κρατησω αγκαλια. ειναι απιστευτο ποσο πολυ μπορεις να 
αγαπας κατι που δεν εχεις δει ακομα. εχεις δει δηλαδη γιατι η τεχνολογια
κανει θαυματα αλλα δεν εχεις αγγιξει. κοιταω τους υπερηχους και
λιωνω. καθομαι και μιλαω στην κοιλια, λεω παραμυθια, τραγουδια
ιστοριες. κανω χειροτερα και απο τους γονεις του, αλλα μεταξυ μας
το παιζω πολυ καλα για να μην με δουλευουν. τελος παντων λογω
μπεμπη θα γινουν πολλες αλλαγες. η κυριοτερη ειναι οτι θα αλλαξω
λιγο κατοικια. η ξαδερφη μου στην αθηνα δεν εχει καποιον να την
βοηθαει και αφου εγω δεν δουλευω εννοειται πως πεταω την σκουφια
μου για αυτο.  

σας ενημερωνω λοιπον καλα μου παιδακια πως απο δευτερα θα
βρισκομαι στην αθηνα και μεχρι να γεννησει θα πηγαινοερχομαι ισα
για να αλλαζω ρουχα ;ρ. εχουμε ψωνια, δουλειες σπιτιου, παιδικο 
δωματιο και ολα αυτα τα ωραια πραγματα!

ενταξει, ενα ειναι σιγουρο. θα λαλλησω τελειως αλλα δεν με νοιαζει!
χαλαλι του

καληνυχτα καλα μου παιδακια, φιλι και χαμογελο

υ.γ ειναι πολυ αστειο για να μην πω γελοιο ανθρωποι να φερονται
σαν μωρα παιδια!