βρε τις μπανιερες..

μολις εδωσα το τελευταιο μαθημα για πτυχιο και αυτο απο μονο του σηκωνει ολοκληρο ποστ για παρτη του, αλλα δεν θα ασχοληθω με αυτο τωρα!

μπηκα στο 227 για να γυρισω σπιτι και στο συνταγμα μπηκε ενας μπομπιρας, ο αγγελος, μαζι με τη γιαγια του. οπως λοιπον γινεται παντα σε παρομοιες περιπτωσεις, ολοκληρο το λεωφορειο ασχολειται με "τη μιση σφαλιαρα παιδι". φτανουμε λοιπον στην καρπου και εκει που στριβει, ως συνηθως, πεταγεται ο μικρος και φωναζει "κοιτα τις μπανιερες", που ειδε στην βιτρινα στην γωνια και αμεσως εγω (που ειχα ηδη πιασει κουβεντα) , η γιαγια του και ο υπολοιπος κοσμος αρχισε να γελαει και οι πιο συγκρατημενοι ή βισματωμενοι με ακουστικα απλα να χαμογελανε.

και σκεφτομαι εγω τωρα..4 χρονια βλεπω τις συγκεκριμενες μπανιερες καθε μερα, γιατι ποτε πριν δεν ειχα γελασει;

υ.γ απαντησεις τυπου: γιατι δεν ειχες ενα χαζοχαρουμενο πιτσιρικι να στο πει δεν γινονται δεκτες!

καλα μου παιδακια παω στην πατρα για τον γαμο. αντε και στα δικα σας!!!
φπ κ ατ σε ολους..