"αν σ'αγαπουν να μαθουν να στο λενε"

το πρωτο σημαδι το εμαθα την πεμπτη. μου το ειπε η αννα μεσα
στο αμαξι. μου ειπε "η αλανις το και το". το δευτερο το εμαθα
σημερα.μου το ειπε η δαμαρις το πρωι.

τριτο δεν ειδα. δεν εψαξα. μπορει και να το ειδα αλλα να μην
του εδωσα σημασια. εδωσα ομως υποσχεση και την κρατησα.

δεν σκεφτομαι. δεν θυμαμαι.

οκ μεταξυ μας εγιναν ζαβολιες. λιγες μονο. ικανοποιητικος αριθμος.

σιγα σιγα θα εξαφανιστουν. γενικα εχω τοση δουλεια που δεν
προλαβαινω να βαλω τα πραγματα σε ευθεια. και ξερεις ποσο μου
αρεσουν οι ευθειες ε?

μετα θα εχω οσο καιρο να τα βαλω ή τωρα που το σκεφτομαι να μην
τα βαλω. δεν υπαρχει λογος να ζοριστω και τωρα. ειδικα τωρα που
εσκασαν λεφτα απο το πουθενα, γιατι αμα ο ανθρωπας ειναι ηλιθιος
δεν μου φταιει κανενας.

και σκεφτομουν και κατι αλλο (μην ανησυχειτε, ανωδυνο) ενας
αποχωρισμος φερνει τους ανθρωπους πιο κοντα, οχι τους δυο. αλλα
ολους τους αλλους που παιρνουν να δουν πως εισαι. αλλα καλα εισαι,
και αν δεν εισαι θα γινεις. γιατι ξερεις πως δεν υπαρχει ουτε ενα τοσο
δα πραγματακι που θα μπορουσες να ειχες κανει ακομα.και αυτο σε κανει
να κοιμασαι με ηρεμια, χωρις να ξυπνας συνεχεια.
και κατι αλλο .. ποτε να μην αποχωριζεσαι αν εχεις δουλεια,
γιατι μετα φορτωνεσαι και δουλεια που δεν υπολογιζες. αλλα τελικα
βλεπεις οτι δεν εχεις και ιδιαιτερο χαρισμα στο να υπολογιζεις
και να κανεις σχεδια ε?

ενταξει. ιτσ οκ. αν κοιμηθω κιολας τωρα και οξυγονωθει, που ειμαι
σιγουρη οτι κατι εγραψα λαθος σε αυτην την λεξη, ο εγκεφαλος σωστα
και ξενερωσω λιγο απο τις μπυρες θα ξυπνησω περδικι.

οξυγωνωθει? οξυγονοθει? οξυγονωθει? μπερδεμα.. πολλα "ο"
ειδες τελικα??? δεν τα ξερω ολα. πολλα δεν ξερω. δεν ειναι αναγκη
να τα μαθω..αναπνευω και χωρις τα "ο"

θεε και κυριε αν ολα αυτα που γραφω εχουν νοημα. αντε στην υγεια μας

ντριιιιιν διαλειμμα. ολοι εξω και οι επιμελητες να ανοιξουν παραθυρα

μας την ειπε η αννα..

"μπαινω συνεχεια αλλα το αφησες παλι το μπλογκ" λεει η αννα. βεβαια της την εφερα σημερα
γιατι την πετυχα με την τσιμπλα στο ματι και την εβαλα να μιλησει με τα πιτσιφρικια μου.

χεχεχε

ενιγουη ειμαι αρκετα πιεσμενη αυτην την περιοδο και νομιζω οτι ολοι οι εκπαιδευτικοι
πρωτοβαθμιας μπορουν να με καταλαβουν. ετοιμασιες γιορτης, δωρων, κλεισιμο βιβλιων,
εγγραφες καινουργιων, κλεισιμο προγραμματων, παρουσιασεων.. απο ολα εχουμε.

βαριεμαι λιγακι. ειδικα τωρα που δεν μπορεσα να κοιμηθω. σημερα δεν πηγα για μπανιο,
εχει αερα και επισης εχω και δουλεια. αυτη κανω τωρα. απλα ειπα να κανω ενα ποστ μεχρι
να καψω το σιντακι με την μουσικη της γιορτης.

αυτα. τα υπολοιπα αλλη μερα.
γεια σαςςς

παμε παλι...

λοιπον...

μπεμπης = γιωργος ή γιωργος = μπεμπης.

ειναι γεγονος.χτες ο μπεμπης μας πηρε ονομα. βουτηξε σαν
κυριος και δεν ακουστηκε καθολου. ηταν γεναιο αντρακι.
ακομα αν μου πουν ο γιωργος, λεω "ποιος γιωργος;"

δεν ξερω καλα μου παιδια. οι λεξεις μου φαινονται τοσο
μικρες για να σας μεταφερω τα συναισθηματα.αυτο το παιδακι
ειναι το μικρουλακι μας. καθε φορα που γελαει δεν
υπαρχει τιποτα αλλο . δεν υπαρχει αγχος, κουραση, σκεψεις,
πονος. τιποτα. μονο το κοντο μου ανθρωπακι.

καταταλλα, γιατι βλεπεις υπαρχουν και αλλα πραγματα, ειμαι στο
χωριο. μετραω αναποδα τις μερες για να τελειωσουν τα σχολεια.
α!και ενα περιστατικο για να καταλαβετε οτι η ανοιξη πειραζει τα
παιδια περισσοτερο..

ειμαι με τα παιδακια μου και με πειθουν για διαλειμμα να τα
παω στις κουνιες. πολυ σοφα λοιπον κανουμε τον κυκλο των κανονων
και λεμε κανονες που πρεπει να τηρησουμε στο διαλειμμα για την
ασφαλεια μας..

με τα πολλα εχουμε
κανονας νουμερο 1 : δεν τρεχουμε γιατι θα ιδρωσουμε και θα κατσουμε
σε μια σκια και θα φυσαει ο αερας και θα αρρωστησουμε και θα παμε
στο ΣΟΝΟΚΟμείο.

κανονας νουμερο 2 : δεν ανεβαινουμε αναποδα στην τσουληθρα, στην
κουνια και στο μονοζυγο γιατι η κυρια λεει αυτα να τα κανουμε με
την μαμα και οχι με την κυρια. (τα σκατοπαιδα)

κανονας νουμερο 3 : δεν πεταμε πετρες και αφηνουμε το φιλο μας
να κατεβει απο την τραμπαλα οποτε θελει χωρις να τον κραταμε ψηλα.

οταν λοιπον τα ειπαμε αυτα και κατεβηκαμε στις κουνιες , μετα απο 2-3
λεπτα καταλαβα οτι ειχαμε ξεχασει εναν ΒΑΣΙΚΟ κανονα. ΔΕΝ τσιριζουμε.

καλα μου παιδια τι πονοκεφαλος. βεβαια γελασα γιατι ο σπυρος ο μικρος
ηθελε να μου πει ενα τραγουδι οσο εκανε "κανονικα" κουνια..(εσεις
βαλτε τη μουσικη και την φαντασια)

"χερια ψηλα και ολα τα θτανω, ελα να παμε απ΄την αγαπη πιο πανω
χερια ψηλα δως μου να παω σε ενα θεο εκει ψηλα τον θτανω"

ακομα γελαω.
αντε σκορπιες καληνυχτες.ας τις μαζεψει οποιος θελει, εγω δεν σκυβω..

αη σιχτιρ πια

βαρεθηκα να ειμαι στο κρεβατι και να κλαιω μια μοιρα που καλα
καλα δεν ξερω. αμαν πια

δεν καπνιζω, δεν πινω, δεν τρωω τηγανιτα, μαγειρευουμε χωρις
πολλα αλατια και λαδια,τρωω απεξω σχετικα σπανια. σιχτιρια.

εδω ειμαι λοιπον, αν θες χτυπα.


υ.γ ξερω οτι ειμαι τρελη. επειδη παρολα αυτα η ψυχολογικη μου
κατασταση καποιες φορες επηρεαζεται απο το περιβαλλον μου,
πηρα τον ελεγχο στα χερια μου και σηκωθηκα. φτιαχνω το σπιτι,βαζω
πληντυρια, εβαλα τα θερμομετρα στην ακρη και ξεκιναω λιγη δουλιτσα
για το σχολειο και την περιβαλλοντικη.